Na przełomie XVI i XVII wieku poeta Piotr (Młodszy) Wężyk Widawski w swoich utworach zwracał uwagę na nadmierne zbytki którymi otaczała się szlachta. Proponował on też Leges sumptuariae albo uniwersał Poborowy, na zbytki, utraty i niepotrzebne wystawy. Jest to wręcz kapitalny, acz żartobliwy spis kar które winno się wymierzać za wszelakie przewiny i zbytki najgorsze. Poniżej kilka co ciekawszych fragmentów, dotyczących relacji damsko-męskich:
Który upiwszy się zwadę czyni złotych 12 [ma zapłacić]; który po pijanu [pijanemu] żonę stłucze mniej bo złp. 6 tylko [kary za bicie żony na trzeźwo nie przewidziano…]
Od pierścienia co nim wskazuje, abo na pannę kiwa złoty 1.
Od umizgania groszy 24 [niestety brak dokładnej definicji takowych umizgów]
Która mężowi nie wierzy złotych 10, bo sama nic dobrego.
Która mężem rządzi złotych 20. Biada temu domowi, gdzie dobodzie krowa wołowi; gdzie donica rządzi, tam wiercimak błądzi.
Młodzieńcy którzy szpetni a miłośni, mają dawać po złotych 6. Który tańcuje a nie umie groszy 10, bo lepiejby niechał.
Żonaty który siłę ma dzieci, a brodę często goli, od każdego golenia groszy 15.
Od wąsa kręcenia i przeglądania się groszy 10.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz